Odczuwasz piekący ból ręki? A może miewasz częste urazy okolicy nadgarstka lub stany zapalne? Przeczytaj artykuł i dowiedz się czym jest zespół cieśni nadgarstka, jakie są jego objawy i przyczyny oraz w jaki sposób przebiega leczenie metodą miniinwacyjną (hydrodekompresją) i do czego może doprowadzić nieleczony zespół kanału nadgarstka.
Zespół cieśni nadgarstka – czym jest? Przyczyny powstawania
Zespół cieśni nadgarstka (inaczej nazywany zespołem kanału nadgarstka) to choroba zaliczana do neuropatii uciskowych. Powoduje ona cały szereg różnego rodzaju objawów i dolegliwości (patrz poniżej), które wynikają z ucisku na nerw pośrodkowy znajdujący się w nadgarstku. Przyczyn powstania tego schorzenia jest wiele. Możemy zaliczyć do nich między innymi:
- choroby zawodowe – przewlekły ucisk i przeciążenie ręki może być jednym z powodów rozwoju zespołu cieśni nadgarstka. Osoby wykonujące długotrwale te same czynności (np. praca z klawiaturą komputerową czy też zawodowa gra na instrumencie) mogą być bardziej narażone na to schorzenie,
- przebyte urazy – na przykład złamania końca dalszego kości promieniowej czy też zwichnięcia nadgarstka,
- inne powody – możemy tu wymienić choroby reumatyczne (np. reumatoidalne zapalenie stawów), choroby gruczołów wydzielania wewnętrznego (np. cukrzyca, akromegalia), niektóre choroby zakaźne (np. gruźlica), a nawet ciążę (szczególnie w III trymestrze kiedy pojawiają się obrzęki).
Warto wiedzieć, że niekiedy zespół kanału nadgarstka może nie mieć jednoznacznej, łatwej do stwierdzenia przyczyny. Schorzenie może wystąpić w każdym wieku u osób obu płci jednak statystycznie najczęściej dotyka kobiety po 50-tce.
Zespół kanału nadgarstka – objawy i rozpoznanie
Zespół kanału nadgarstka możemy rozpoznać po charakterystycznych dla tego schorzenia objawach. Pacjenci odczuwają między innymi mrowienie i drętwienie dłoni w okolicach palca serdecznego, wskazującego oraz kciuka. Dodatkowo może również wystąpić obrzęk. Chorzy mogą mieć między innymi problem z wykonaniem precyzyjnych ruchów dłonią oraz zaciśnięciem jej w pięść.
Dłoń jest osłabiona, a przedmioty mogą wypadać z rąk. Osoby, które zaobserwowały u siebie podobne symptomy, mogą rozpoznać, czy jest to ZCN wykonując badanie fizykalne, na przykład test Phalena lub test Tinela. Polegają one na odpowiednim ułożeniu dłoni i utrzymaniu ich w takiej pozycji – jeśli odczujemy drętwienie, może to oznaczać właśnie zespół cieśni nadgarstka. Oczywiście w takiej sytuacji należy udać się do lekarza ortopedy, który wykona dodatkowe badania (np. USG) i zaleci dalsze postępowanie.
Hydrodekompresja cieśni nadgarstka – miniinwazyjna metoda leczenia – na czym polega?
Zespół cieśni nadgarstka należy bezwzględnie leczyć, inaczej mogą pojawić się nawet zaniki mięśniowe. Leczenie cieśni poprzez hydrodekompresję to metoda miniinwazyjna, czyli nieoperacyjna (więcej tutaj!). To dość nowatorska metoda, której skuteczność można porównywać do leczenia przy pomocy operacji.
Hydrodekompresja pod kontrolą USG to zabieg, który polega na iniekcji nadgarstka igłą, który odbywa się w miejscowym znieczuleniu. Wykonanie tego rodzaju zastrzyku nie wymaga robienia żadnych nacięć, wobec czego pacjent nie musi czekać, aż zagoją się rany (tak jak w przypadku operacji). Cała procedura trwa krótko i polega na wstrzyknięciu płynu, który następnie przedostaje się w przestrzeń wokół nerwu pośrodkowego, odbarczając go i poprawiając tym samym stan chorego.
Znaczącą poprawę można odczuć już po kilku godzinach od wykonania zabiegu. Zwolennicy tej metody leczenia wśród jej zalet wymieniają chociażby możliwość szybkiego powrotu do całkiem normalnej aktywności (już na drugi dzień po zabiegu!), dzięki czemu nie musimy np. brać w pracy wolnego, oraz jej wysoką skuteczność.
Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że metoda ta jest skuteczna jedynie w przypadku zmian łagodnych lub średnich. Pacjenci z zaawansowanym stadium ZCN powinni poddać się operacji. Jak ona wygląda? Opisujemy pod ostatnim nagłówkiem.
Jak jeszcze leczyć zespół cieśni nadgarstka?
W przypadku zespołu cieśni nadgarstka zdecydowanie warto zastosować także tak zwane leczenie zachowawcze. Polega ono między innymi na stosowaniu:
- ortez na nadgarstek,
- fizjoterapii, która powinna obejmować całą rękę, a nie tylko nadgarstek,
- ultradźwięków leczniczych,
- jogi,
- glikokorykosteroidów (wstrzykiwane lub podawane doustnie i tylko przepisane przez lekarza).
W przypadku kiedy zastosowanie powyższych metod nie przynosi spodziewanych rezultatów, możliwe jest wykonanie operacji, która ma szansę całkowicie wyleczyć schorzenie.
Operacja – jak przebiega, możliwe skutki uboczne. Ile zwolnienia się należy?
Operacja polega na przecięciu skóry oraz tkanki podskórnej i rozcięgna dłoniowego. W ten sposób dociera się do troczka zginaczy, który należy przeciąć. Dzięki temu zwiększa się objętość kanału nadgarstka, co jest celem całej operacji i istotą leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu regionalnym lub miejscowym.
Pacjent nie musi się specjalnie przygotowywać do tego typu operacji i jest ona stosunkowo bezpieczna, jednak warto mieć świadomość, że mogą wystąpić skutki uboczne np. przeczulica blizny pooperacyjnej. Chory przez kilka dni po zabiegu może również odczuwać dolegliwości bólowe i osłabienie chwytu związane z przebytą operacją (około 3-5 dni).
Może nasuwać się zatem pytanie ile zwolnienia się należy? W tym przypadku zwolnienie lekarskie zależy między innymi od rodzaju wykonywanej pracy. Przy zawodach gdzie wykonywana jest praca lekko obciążona fizycznie, może to być około 3–4 tygodnie, natomiast w przypadku ciężkiej pracy fizycznej nawet do 2 miesięcy. Cena operacji zespołu cieśni nadgarstka oscyluje w granicach 1000–4000 zł. Ostateczna kwota zależy między innymi od wybranej kliniki.
