Rwa udowa należy do tzw. zespołów korzeniowych. To dosyć popularne schorzenie, które manifestuje się przeszywającym bólem pleców i nóg, niejednokrotnie uniemożliwiając pacjentowi swobodne poruszanie się. Jakie są główne czynniki sprawcze tej bolesnej choroby układu ruchu? Jak skutecznie leczyć rwę udową i zapobiegać jej nawrotom? Czy ćwiczenia rehabilitacyjne mogą przynieść pacjentowi ulgę i poprawić jego ograniczoną czasowo sprawność?
Jakie są przyczyny rwy udowej?
Poza rwą udową do zespołów korzeniowych należy też rwa kulszowa i rwa ramienna. Rwa udowa jest konsekwencją zmian degeneracyjnych lub też zmian zapalnych w kręgosłupie. Objawia się bólem o różnym stopniu nasilenia. Najczęstszą przyczyną rwy udowej jest dyskopatia kręgosłupa. Do czynników ryzyka zalicza się:
- cukrzyca,
- nacieki nowotworowe,
- znaczna nadwaga lub otyłość,
- reumatoidalne zapalenie stawów (RZS),
- dna moczanowa.
Niekiedy rwa udowa jest skutkiem niewłaściwego wykonywania ćwiczeń siłowo-wytrzymałościowych lub siedzącego trybu życia. Atak rwy kulszowej może powodować też ciężka praca fizyczna. Jak długo trwa rwa udowa? Zwykle dolegliwości ustępują w ciągu 3-12 tygodni. Jednak u części chorych ból może utrzymywać się miesiące, a nawet długie lata.
Jakie są objawy rwy udowej?
Osoby z rwą udową odczuwają dotkliwy ból w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, który promieniuje do przedniej partii uda, niekiedy obejmując też pośladki, a nawet łydki i stopy. Pacjenci określają ból, jako ostry, piekący, rwący lub kłujący. Co może nasilać dolegliwości bólowe? Z pozoru błahe działania, takie jak siedzenie, chodzenie, kaszel, czy kichanie (w zależności od tego, który korzeń lub nerw jest uciskany).
Ból to nie jedyny symptom rwy udowej, do pozostałych zalicza się:
- przykurcze mięśni,
- parestezje,
- mrowienie,
- drętwienie,
- tzw. objaw Mickiewicza,
- niedowłady w nodze,
- osłabienie siły mięśniowej,
- zanik mięśnia czworogłowego uda.
Nieprzyjemne symptomy rwy udowej są efektem ucisku lub podrażnienia nerwu udowego. Stopień ich nasilenia, zależy od stopnia zaawansowania choroby.
Życie bez bólu, czyli jak skutecznie leczyć rwę udową?
W celu zdiagnozowania rwy udowej należy udać się do lekarza rehabilitacji medycznej, ortopedy lub neurologa. Poza szczegółowym wywiadem z chorym, częstym badaniem diagnostycznym jest rezonans magnetyczny kręgosłupa lędźwiowego. Niekiedy wykonuje się też elektromiografię i badanie przewodnictwa nerwowego.
Leczenie rwy udowej opiera się na farmakoterapii i rehabilitacji. Zwykle stosuje się leki przeciwbólowe, przeciwzapalne i rozluźniające mięśnie. Lekarz może zalecić choremu stosowanie plastra leczniczego z diklofenakiem (niesteroidowy lek przeciwzapalny), czyli plastów Itami. Natomiast silny i długotrwały ból zmniejszają zastrzyki nadtwardówkowe. W cięższych przypadkach stosuje się też sterydy. U niektórych osób jedyną szansą na wyzdrowienie jest poddanie się operacji.
Rwa udowa a rehabilitacja ruchowa
Istotnym elementem powrotu pacjenta do zdrowia są ćwiczenia ruchowe wykonywane pod nadzorem doświadczonego i wykwalifikowanego rehabilitanta. To właśnie dzięki nim, chory może odpowiednio wzmocnić gorset mięśniowy tułowia. Przezskórna elektrostymulacja (TENS), terapia manualna, kinesiotaping, balneoterapia i kinezyterapia pasywna, również są częstym uzupełnieniem kuracji leczniczej, dając bardzo dobre rezultaty.
Jeśli chodzi o działania profilaktyczne, warto zrzucić zbędną tkankę tłuszczową i wprowadzić do swojego codziennego życia odpowiednią dawkę ruchu. Korzystny wpływ na kręgosłup ma pływanie, dobrym pomysłem będzie więc uczęszczanie na basen.
Podsumowując, rwa udowa to schorzenie, które manifestuje się przede wszystkim bólem w odcinku lędźwiowo-krzyżowym (może on promieniować aż do stopy). Stosując się do zaleceń lekarza, przywracając prawidłową masę ciała i dbając o systematyczną aktywność fizyczną, złagodzimy ból i wzmocnimy uszkodzone struktury kręgosłupa, zapobiegając ponownym atakom rwy udowej w przyszłości.
