Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba, która atakuje centralny układ nerwowy, zwłaszcza mózg, rdzeń kręgowy i nerw wzrokowy. Prowadzi do różnych objawów w całym organizmie. Nie można przewidzieć, w jaki sposób schorzenie rozwinie się u danej osoby. Sprawdź, co trzeba o nim wiedzieć!
Przyczyny i objawy stwardnienia rozsianego
Stwardnienie rozsiane może wpłynąć na mózg i rdzeń kręgowy, zwiększając ryzyko problemów ze wzrokiem, poruszaniem się i równowagą. Najczęściej diagnozuje się je u osób po 20-30 roku życia. Warto jednak pamiętać, że może pojawić się w każdym wieku. Występuje 2-3 razy częściej u kobiet niż u mężczyzn. To jedna z przyczyn niepełnosprawności u młodych dorosłych.
Przyjmuje się, że stwardnienie rozsiane to schorzenie autoimmunologiczne. Układ odpornościowy omyłkowo atakuje zdrową część ciała, w tym przypadku mózg lub rdzeń kręgowy. Niszczy warstwę, która otacza i chroni nerwy, zwaną osłonką mielinową. W konsekwencji komórki nerwowe słabiej (lub w ogóle) przewodzą impulsy nerwowe. Nie wiadomo dokładnie, co powoduje, że układ immunologiczny działa w ten sposób. Większość ekspertów twierdzi, że w grę wchodzi kombinacja czynników genetycznych i środowiskowych.
Obecnie nie ma lekarstwa na stwardnienie rozsiane. Objawy różnią się znacznie w zależności od osoby i mogą wpływać na każdą część ciała. Do najczęstszych symptomów zaliczamy: zmęczenie, trudności z chodzeniem, problemy ze wzrokiem, kontrolowaniem pęcherza, równowagą, koordynacją, myśleniem, uczeniem się i planowaniem. Osoby cierpiące na stwardnienie rozsiane mogą również odczuwać drętwienie lub mrowienie w różnych częściach ciała.
Jak diagnozuje się stwardnienie rozsiane?
Lekarz przeprowadzi badanie fizykalne i neurologiczne. Zapyta objawy i przeanalizuje historię medyczną pacjenta. Pamiętaj, że żaden pojedynczy test nie może potwierdzić diagnozy. Specjalista zastosuje tutaj kilka strategii. Do najczęstszych zaliczamy: obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego mózgu i rdzenia kręgowego, analizę płynu rdzeniowego pozwalającą zidentyfikować przeciwciała oraz EEG (elektroencefalografia), czyli nieinwazyjną technikę diagnostyczną służącą do badania aktywności elektrycznej w odpowiedzi na bodźce.
Dieta w stwardnieniu rozsianym
Chociaż nie ma specjalnej diety na stwardnienie rozsiane to, co i jak jesz, może wpływać na poziom energii, funkcjonowanie pęcherza i jelit, a także ogólny stan zdrowia. W tym przypadku najlepiej sprawdzi się dieta niskotłuszczowa, bogata w błonnik. Istnieją dowody na to, że kwasy omega-3 (tłuste ryby, tran, olej lniany) i omega-6 (pestki słonecznika, olej z nasion krokosza i prawdopodobnie z wiesiołka) mogą przynieść ulgę pacjentom ze stwardnieniem rozsianym. Należy również zadbać o odpowiedni poziom witaminy D. Pełni wiele funkcji w organizmie: wspomaga wchłanianie wapnia niezbędnego dla zdrowia kości, wzmacnia odpowiedź immunologiczną na infekcje, łagodzi stany zapalne i reguluje układ odpornościowy.
Stwardnienie guzowate (choroba Bourneville’a)
To zaburzenie nerwowo-skórne, które charakteryzuje się rozwojem licznych łagodnych guzów embrionalnej ektodermy (np. skóry, oczu i układu nerwowego). Spontaniczne mutacje stanowią 50-86 % przypadków, w pozostałych dziedziczony jest gen autosomalny dominujący. Schorzenie obejmuje wiele narządów. Stwardnienie guzowate (choroba Bourneville’a) - pierwsze objawy, leczenie i rokowania prowadzi w pierwszej kolejności do charakterystycznych białych plam na skórze.
