Na zaburzenia potencji, czyli problemów z pojawieniem się i utrzymaniem wzwodu podczas stosunku, cierpi ponad połowa mężczyzn w wieku dojrzałym (między 40. a 70. r.ż.). Choroba jest na tyle wstydliwa, że na 3,5 mln przypadków w Polsce, leczy się na nią jedynie 240 tys. pacjentów. Jak radzić sobie z zaburzeniami wzwodu i czym je leczyć?
Nieprawidłowości w erekcji – kiedy mówi się o chorobie?
Wraz z wiekiem pojawia się u mężczyzn zmniejszona zdolność do osiągania orgazmu oraz zaburzenia wzwodu podczas stosunków seksualnych. Rzadziej występujące erekcje oraz orgazm u panów po 60.r.ż. wcale nie są chorobą, ale naturalną zmianą w męskiej seksualności. Podeszły wiek nie wpływa więc na rozwój impotencji, jak powszechnie określa się zaburzenia erekcji. O chorobie mówi się wtedy, kiedy niemożność osiągnięcia i utrzymania wzwodu podczas stosunku seksualnego jest nawracająca i stanowi ¼ wszystkich podejmowanych prób współżycia. Przypadłość towarzyszy często innym chorobom, na które leczą się mężczyźni (np. nadciśnienie, cukrzyca). Dysfunkcja seksualna, jaką jest impotencja (odchodzi się już od tego negatywnie kojarzącego się określenia) dla większości mężczyzn stanowi kłopotliwy i wstydliwy problem. Z konsultacji z urologiem niechętnie korzystają szczególnie młodzi mężczyźni, którzy zaburzenia erekcji traktują jako przejściowy okres spowodowany zbyt dużym stresem lub nawałem pracy. Choroba wymaga jednak leczenia i fachowej pomocy specjalisty.
Przyczyny dysfunkcji – co ją powoduje?
Właściwe zdiagnozowanie choroby polega na przyjrzeniu się kilku czynnikom zarówno fizycznym, jak i psychicznym. U starszych panów impotencja wynika najczęściej z zaburzeń fizycznych. U młodszych czynnikiem kluczowym są psychiczne uwarunkowania. Do potwierdzenia schorzenia potrzeba więc dokładnego wywiadu i badań lekarskich. Fizyczne przyczyny wywołujące zaburzenia erekcji to m.in. nieprawidłowości w budowie prącia, zabiegi chirurgiczne gruczołu krokowego, współwystępowanie chorób takich jak cukrzyca, miażdżyca, stwardnienie rozsiane, nadciśnienie tętnicze, choroby serca i nerek, a także zażywanie używek (alkoholu, narkotyków, palenie tytoniu). Do przyczyn psychicznych należą natomiast m.in. kompleksy dotyczące wielkości członka, problemy w związku, niska samoocena, depresje, lęki przed zarażeniem chorobą weneryczną, złe doświadczenia seksualne, dewiacje. Mężczyzna, który doświadcza zaburzeń wzwodu, zaczyna tracić poczucie męskości, co negatywnie wpływa na związki z kobietami. Dysfunkcja seksualna prowadzi do obniżonego nastroju, frustracji, a nawet stanów depresyjnych. Kontakt z lekarzem i omawianie z nim wstydliwej przypadłości wykluczają zwłaszcza młodzi mężczyźni, którzy leczą się na własną rękę, przyjmując środki na potencję.
Zaburzenia erekcji – jak je leczyć?
Leczenie zaburzeń erekcji - Maxigra Go
Skuteczne leczenie można przeprowadzić tylko wtedy, kiedy znana jest przyczyna choroby. Jeśli impotencja ma podłoże psychologiczne, pacjentom zaleca się psychoterapię, konsultacje małżeńskie u psychologa, stosowanie technik relaksacyjnych i wzmacnianie własnej samooceny. W przypadku zaburzeń wzwodu wynikających z fizycznych ograniczeń zaleca się środki na potencję, których składnikiem jest Sildenafil. Do leczenia stosuje się również pompę próżniową, wykonuje zabiegi chirurgiczne, protezowanie członka lub zaleca specjalną fizykoterapię. Panowie cierpiący na impotencję powinni zmienić styl życia, zacząć zdrowo się odżywiać i leczyć choroby powodujące dysfunkcje seksualne. Wysoka masa ciała, nadużywanie alkoholu i nikotyny negatywnie przyczyniają się do zadowalającego życia seksualnego i mogą powodować impotencję. Mężczyznom z problemami wzwodu zaleca się także ćwiczenie mięśni Kegla, dużą aktywność seksualną oraz rozmawianie o zaburzeniach z partnerką i lekarzem.
Niemożność utrzymania wzwodu w trakcie stosunku może pojawić się u mężczyzny również w okresie osłabienia i zmęczenia np. podczas przeziębienia czy grypy. Takiej sytuacji nie uznaje się jednak za chorobę wymagającą leczenia, bo po powrocie do zdrowia i odzyskaniu sił, problemy z erekcją ustępują.
