Nieprzyjemne pieczenie nóg pod stopami to dolegliwość, którą odczuwał prawie każdy z nas. Może się ono bowiem pojawić nawet jako skutek zwykłego przemęczenia związanego z długim chodzeniem czy wielogodzinnym przebywaniem w pozycji stojącej. Gdy takie jest podłoże dolegliwości – nie ma się o co martwić. Wystarczy solidny wypoczynek i po sprawie. Jednak jeśli kłopot się przedłuża bądź nasila, nie można go lekceważyć. Z tego tekstu dowiesz się, dlaczego jeszcze może się pojawić pieczenie stopy od spodu i co z nim robić.
Dlaczego pieką stopy?
Jeżeli sytuacja przedstawia się tak, że stopy pieką, ale jest to chwilowe i nie towarzyszą temu żadne dodatkowe objawy, prawdopodobnie mamy mały powód do zmartwień. Gorzej jest niestety wtedy, gdy dopadają nas dodatkowe dolegliwości. Jakie mogą one być? Osłabiony puls w stopach, niepokojąco słabe czucie dotyku, podwyższona temperatura ciała, dolegliwości bólowe, kłopoty z chodzeniem, nadmierna senność, osłabione mięśnie, problemy z prawidłową koordynacją ruchową, a nawet owrzodzenie.
Gdy zauważymy początki którejkolwiek z tych rzeczy a do tego dochodzi pieczenie skóry na stopach, konieczna jest pilna konsultacja z lekarzem internistą. Po wstępnym rozpoznaniu problemu zaleci on nam odpowiednią terapię lub skieruje na dalsze badania. Choroby, które mogą zostać zdiagnozowane w trakcie takiej wizyty to między innymi: grzybica stóp, dna moczanowa, zespół Guillaina-Barrego, toczeń rumieniowaty, alergie, zatrucie metalami ciężkimi, neuropatie, schorzenia nerek czy cukrzyca. Każda z nich ma nieco inne podłoże, ale też każdej może towarzyszyć piekąca skóra na stopach.
O ile przy przemęczeniu i innych lżejszych przyczynach problemu wystarczy zastosować dobre dermokosmetyki do stóp, o tyle przy wymienionych wyżej chorobach terapia będzie zazwyczaj dużo bardziej wymagająca i czasochłonna (a też i niejednokrotnie dość kosztogenna). Im jednak wcześniej weźmiemy się za leczenie, tym będzie ono zdecydowanie łatwiejsze.
Diagnostyka dążąca do poznania przyczyny, jaką ma uczucie pieczenia pod stopami, obejmuje po pierwsze dokładny wywiad i badanie fizykalne. Dalej lekarz może zlecić szczegółowe badania moczu oraz krwi, elektromiografię, RTG, komputerową tomografię, badanie nerwowego przewodnictwa czy magnetyczny rezonans. Z ich wynikami warto będzie się udać do specjalisty, którym w zależności od wstępnego rozpoznania problemu będzie dermatolog, neurolog, diabetolog, endokrynolog lub nawet reumatolog. Oczywiście nie wybieramy go sami – internista podczas wizyty sam wystawi nam odpowiednie skierowanie.
Materiał zewnętrzny
