Każda blizna na ciele, bez względu na umiejscowienie oraz rozmiar, może osłabiać poczucie własnej wartości. Niezależnie od tego, czy jest ona tylko defektem kosmetycznym, śladem zranienia, choroby, czy też skutkiem zabiegu chirurgicznego – należy się nią prawidłowo zająć, aby uniknąć trwałego oszpecenia.
Rodzaje blizn
Blizny powstają na ciele najczęściej w wyniku zranienia się, lub też zabiegu chirurgicznego. Ślady te mogą pozostać nam również po podrapaniu przez zwierzęta domowe, oparzeniach lub trądziku.
Wyróżniamy różne rodzaje blizn.
- Blizny w kształcie linii – powstają najczęściej na skutek operacji lub skaleczenia się (np. nożem);
- Blizny o nierównej powierzchni i zabarwieniu – są najbardziej szpecące oraz sprawiają największe trudności w leczeniu. Mogą powodować napięcia i przykurcze (np. blizny po urazach, po rozległych oparzeniach).
- Blizny przerosłe – powstają, rany goją się nieprawidłowo. Zazwyczaj są zgrubiałe, czerwone i twarde, nierzadko bardzo bolesne. Blizny przerosłe formują się w granicach rany pierwotnej. Ich wygląd może ulec poprawie samoistnie, jednak proces ten może potrwać nawet rok. Powstają najczęściej u dzieci, osób z ciemniejszą karnacją skóry oraz po oparzeniach.
- Bliznowce (keloidy) - są grubymi, często swędzącymi, nieregularnymi skupiskami tkanki łącznej. Rozrastają się poza granice rany już po zagojeniu się jej. Zmiany te ograniczają zakres możliwości ruchowych poprzez przykurcz skóry (tzw. przykurcz bliznowaty) na brzegach blizny. Keloidy powstają u osób, których organizm wytwarza duże ilości kolagenu – najczęściej u osób młodych i osób o ciemnej karnacji skóry. Leczenie bliznowców jest bardzo trudne – odnawiają się nawet po wycięciu.
- Blizny rozstępowe – często powstają na skutek szybkiego przyrostu lub utraty masy ciała – w trakcie intensywnego wzrostu, ciąży, chorobie Cushinga lub też efekt uboczny kuracji sterydowej. Początkowo są jasnoczerwone – i właśnie wtedy najlepiej zabrać się za ich leczenie.
- Blizny zanikowe – są najczęściej śladem po ospie wietrznej oraz trądziku, są niewielkie i z reguły okrągłe. Pojawiają się, na skutek nieprawidłowego gojenia się rany, gdy produkcja włókien tkanki łącznej jest zbyt niska.
Mechanizm powstawania blizn
Blizna jest tkanką łączną, która w procesie gojenia się rany zastępuje uszkodzoną tkankę skóry. Proces tworzenia się blizny jest zatem fizjologicznym etapem. Po przerwaniu ciągłości skóry, powstająca tu tkanka łączna wypełnia całkowicie uszkodzone miejsce. Blizna na początku jest czerwona, a potem stopniowo blednie. Ślad wyróżnia się na skórze, ponieważ blizna nie posiada pigmentów barwnikowych, nie rosną też na niej włoski.
Większość blizn goi się praktycznie bez żadnej interwencji, nie wymagając specjalistycznego traktowania, lecz niekiedy proces ten jest zaburzony – powstająca blizna jest przerośnięta, twarda i nieestetyczna, może powodować przykurcze i dolegliwości bólowe.
Leczenie świeżych blizn
Im młodsza blizna, tym łatwiej ją usunąć lub zmniejszyć jej widoczność. W zależności od rodzaju blizny, umiejscowienia i wieku, indywidualnie dobiera się zestaw środków zaradczych.
Terapię rozpoczyna się najczęściej od preparatów farmakologicznych (w połączeniu z masażem), jak żel Contactubex oraz krem Cepan, bazujące na wyciągu z cebuli.
Coraz popularniejsze stają się preparatów z silikonem w plastrach, jak Sutricon lub też w kremach i żelach, jak Dermatix oraz Bliznasil – w połączeniu z terapią uciskową.
Leczenie przerośniętych blizn i keloidów
w leczeniu tych zmian można stosować miejscowe iniekcje z kortykosteroidów. Ze względu na to, że efekty tej metody są trudne do przewidzenia, często uzupełnieniem tej metody jest krioterapia (głębokie zamrażanie blizn ciekłym azotem), laseroterapia lub leczenie chirurgiczne.
Leczenie blizn wciąż stanowi spore wyzwanie. Niemniej dostępne aktualnie metody pozwalają wyraźnie poprawić wygląd blizn, a w wielu przypadkach całkowite pozbycie się ich.
Zachęcamy do zapoznania się z aktualnym rankingiem najlepszych produktów na blizny.
