Łuszczyca

Łuszczyca

Przyczyny powstawania łuszczycy nie są jeszcze w pełni poznane i choć teorii na ten temat nie brakuje, żadna nie doczekała się jeszcze stuprocentowego naukowego potwierdzenia. Jedna z najczęściej pojawiających się opinii mówi o tym, że mamy do czynienia z choroba autoimmunologiczną, a organizm chorego z nieznanych nam powodów zaczyna atakować i niszczyć swoje własne tkanki.

Często zwraca się też uwagę na to, że łuszczyca występuje rodzinnie, nie można więc ignorować genetycznego podłoża choroby.

Co warto wiedzieć o łuszczycy i jak skutecznie łagodzić jej objawy?

Kto może zachorować na łuszczycę?

Statystycznie choroba ujawnia się pomiędzy dziesiątym i czterdziestym rokiem życia, choć w ostatnich latach notuje się coraz większą liczbę znacznie starszych chorych. Późna łuszczyca może być spowodowana przede wszystkim przyjmowaniem niektórych leków zalecanych osobom zmagającym się z chorobami serca, winne mogą być jednak również preparaty litu podawane pacjentom z depresją.

Bardzo często pierwszy wysiew pojawia się też tuż po ustąpieniu infekcji bakteryjnej lub wirusowej, chorobie sprzyjać mogą stany zapalne. 

Łuszczyca a stan skóry

Jeśli skóra funkcjonuje normalnie, proces jej przemiany, a więc nie tylko rozwoju, ale również dojrzewania i obumierania trwa od 26 do 28 dni. Gdy pacjent zmaga się jednak z łuszczycą, okres ten ulega skróceniu do nawet czterech dni. Nowe komórki dojrzewają wyjątkowo szybko, stare zaś nie nadążają ze złuszczaniem.

To właśnie dlatego osoby chore mają naskórek znacznie grubszy niż osoby zdrowe, a na ciele, w postaci twardych łusek, tworzy się warstwa martwych komórek.

Czy łuszczyca jest zaraźliwa?

Choć wiele osób podchodzi do chorych na łuszczycę z dużym niepokojem, warto pamiętać o tym, że nie jest to choroba, którą można się zarazić. Nie przyczynia się do tego ani podawanie ręki, ani korzystanie z tych samych sztućców, nie trzeba więc obawiać się infekcji i dawać sobie prawa do ostentacyjnych zachowań tłumaczonych troską o własne zdrowie.

Jak rozpoznać chorobę?

Objawy łuszczycy są dość charakterystyczne, u większości chorych mamy więc do czynienia z czerwonobrunatnymi grudkami pokrytymi suchymi łuskami i pojawiającymi się nie tylko na łokciach i na kolanach, ale nawet na owłosionej skórze głowy.

Jeśli zdecydujemy się na zdrapanie łuski, błyskawicznie zaobserwujemy kroplę krwi i właśnie ten objaw jest na tyle charakterystyczny, że zyskał już nawet dość poetyckie miano krwawej rosy. Lekarz, chcąc potwierdzić diagnozę pobiera próbki skóry z miejsc zmienionych chorobowo i dokonuje ich analizy z wykorzystaniem mikroskopu.

Jeśli choroba dotyka dzieci, dość powszechne jest zjawisko pojawiania się grudek łuszczycowych na twarzy, w tym zwłaszcza na czole oraz w okolicach powiek i brwi. Chorobie częściej towarzyszy też stan zapalny skóry, nierzadko w połączeniu z wysiękiem. 

Inne objawy łuszczycy

Nawet połowa chorych na łuszczycę skarży się na to, że choroba atakuje również paznokcie. Lekarze mówią w takim przypadku o naparstkowaniu, polegającym na pojawianiu się niewielkich, często ledwie dostrzegalnych, wgłębień w płytce paznokcia.

Wgłębienia nie pozostają bez wpływu na stan paznokci, te stają się więc łamliwe, żółkną i charakteryzują się skłonnością do rozwarstwiania. Zmiany mogą przy tym dotyczyć zarówno paznokci rąk, jak i stóp.

W jednym na około dwadzieścia przypadków łuszczyca jest w stanie zaatakować również stawy, typowe jest przy tym to, że mamy do czynienia z postacią choroby, która występuje razem z łuszczycą paznokci oraz wysiękową postacią łuszczycy skóry. 

Jeszcze inną odmianą choroby jest tak zwana łuszczyca krostkowa, w czasie której na skórze najpierw pojawiają się ogniska typowe dla łuszczycy zwyczajnej, a następnie – krosty z podłożem zapalnym. W takim przypadku pojawia się również gorączka przekraczająca 38 stopni, bóle stawów, dreszcze oraz pieczenie skóry. Jest to postać choroby łączona z infekcjami oraz ze stresem, w tym także z tym o pozytywnym charakterze. 

Jak walczyć z łuszczycą?

• Początkowo łuszczyca jest leczona przede wszystkim zewnętrznie, kiedy jednak maści i naświetlenia nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, lekarze mogą wprowadzić również podawanie pacjentom leków doustnych.

Terapię zawsze inauguruje usunięcie łuski, co wymaga smarowania skóry preparatami keratolicznymi z kwasem salicylowym. Gdy skóra jest już oczyszczona, można zacząć podawać maści oraz pochodne witaminy D.

• W bardziej zaawansowanym stadium choroby sięga się też po leki immunosupresyjne, a więc takie, które działają bezpośrednio na układ odpornościowy, oraz maści sterydowe.
• Dużą skutecznością cieszą się także zabiegi fototerapii polegające na naświetlaniu skóry przy wcześniejszym podawaniu specjalnych preparatów światłouczulających.